Στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο ανθρώπινος ιός θηλώματος ονομάστηκε ως η αιτία της εμφάνισης κονδυλωμάτων. Ωστόσο, διαπιστώθηκε αργότερα ότι μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη καρκίνου των γεννητικών οργάνων τόσο στο φύλο όσο και στο καρκίνωμα του λαιμού και του ορθού. Ανάλογα με το φάσμα των κλινικών εκδηλώσεων, οι γιατροί κατάφεραν να απομονώσουν διαφορετικούς τύπους HPV και να τους συνδυάσουν σε ένα συγκεκριμένο σύστημα.
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναρωτιούνται: Μόλυνση από HPV - τι είναι αυτό; Αυτή η συντομογραφία αναφέρεται σε μια ομάδα ιών που είναι ευρέως διαδεδομένοι και ετερογενείς στη δομή του DNA τους και μπορούν να μολύνουν το δέρμα και τους βλεννογόνους. Η μόλυνση με αυτήν την ουσία συνεχίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι, τα κονδυλώματα είναι γνωστά από την εποχή των Ελλήνων και των Ρωμαίων και τα κονδυλώματα της ανογεννητικής περιοχής ακόμη νωρίτερα. Η μέθοδος PCR κατάφερε ακόμη και να απομονώσει DNA HPV τύπου 18 από τη μούμια της Mary of Aragon (16ος αιώνας). Και μόνο στις αρχές του 21ου αιώνα έγινε δυνατό να επηρεαστεί η εξάπλωση ενός παθογόνου.
Αρχές ταξινόμησης
Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με τον αριθμό των τύπων HPV. Δηλώνεται επίσημα ότι η ομάδα περιλαμβάνει περισσότερες από 170 φυλές. Αντιπροσωπεύουν 5 γένη, με περίπου 130 δραστικά συστατικά να περιγράφονται και να εξετάζονται λεπτομερώς. Αλλά οι επιστήμονες γνωρίζουν ήδη περίπου 600 είδη που εμφανίζονται στον άνθρωπο.
Ο HPV ως ένα είδος καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1971. Μέχρι στιγμής, η γνώση έχει εμπλουτιστεί πολύ, η οποία χρησίμευσε ως ώθηση για τη δημιουργία μιας ταξινόμησης που αντικατοπτρίζει όχι μόνο το είδος αλλά και το γένος στο οποίο ανήκει η φυλή. Στην πράξη, αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, καθώς βοηθά στον προσδιορισμό των κλινικών εκδηλώσεων και της μορφής της πορείας της λοίμωξης.
Οι τύποι ιών αναγνωρίζονται σύμφωνα με τα ακόλουθα κριτήρια:
- μέθοδος μετάδοσης;
- στόχοι (δέρμα ή βλεννογόνοι);
- ασθένειες που αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα λοίμωξης.
- Βαθμός ογκογονικότητας.
Απαιτείται ταξινόμηση σύμφωνα με τον βαθμό καρκινογένεσης για να αποφευχθούν οι συνέπειες που σχετίζονται με την ανάπτυξη ογκολογικών διεργασιών.
Τύποι HPV:
- χαμηλού κινδύνου - στελέχη 6, 12, 14, 42-44;
- μεσαίου κινδύνου - τύποι 31, 35, 51;
- υψηλός κίνδυνος - 16, 18, 45, 56, 58, 59.
Αυτή η ταξινόμηση σάς επιτρέπει να αξιολογήσετε οπτικά το επίπεδο κινδύνου και να αναπτύξετε μια κατάλληλη στρατηγική θεραπείας.
Οι πιο επικίνδυνες φυλές
Έχει αποδειχθεί ότι ο HPV μπορεί να προκαλέσει υπερανάπτυξη του δέρματος και να οδηγήσει στο σχηματισμό καλοήθων σχηματισμών στο πρόσωπο, το λαιμό, την πλάτη και το στομάχι, καθένας από τους οποίους μοιάζει με κονδυλώματα, θηλώματα ή δυσπλασία. Αλλά το ισχυρό ογκογόνο παθογόνο στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων προκαλεί την ανάπτυξη ογκολογίας τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Ο ιός μεταδίδεται κυρίως μέσω σεξουαλικής επαφής και τα αντισυλληπτικά φραγμού δεν μπορούν να παρέχουν 100% προστασία από την είσοδό του.
Τα ακόλουθα στελέχη θεωρούνται τα πιο επικίνδυνα:
- Κονδυλομάτωση (εμφάνιση απότομων αναπτύξεων) - 6, 42.
- Μικροί επίπεδες σχηματισμοί που σχηματίζονται στους τοίχους του κόλπου και του τραχήλου της μήτρας - 30, 33, 42, 43, 55, 57, 64, 67.
- Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας - 31, 35, 39, 54, 66. Οι τύποι HPV 16 και 18 θεωρούνται οι πιο επικίνδυνοι.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε!Ακόμα και μετά τον εντοπισμό του τύπου ιού, μην πανικοβληθείτε, καθώς τα πιο κακόβουλα στελέχη μπορεί να βρίσκονται σε κατάσταση "αδρανοποίησης" για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επομένως, μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες από τη μόλυνση έως τον σχηματισμό καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
Είσοδος του ιού στο σώμα
Ο ιός θηλώματος θεωρείται εξαιρετικά μεταδοτικός και κάθε τύπος μπορεί να μεταδοθεί μέσω μιας συγκεκριμένης μεθόδου.
Οι κύριες επιλογές για την είσοδο του παθογόνου στο σώμα του θύματος είναι:
- Σεξουαλική επαφή με φορέα του ιού. Η πιο κοινή μέθοδος μόλυνσης. Ο κίνδυνος παρουσιάζεται τόσο από παραδοσιακούς όσο και από άλλους τύπους κυκλοφορίας. Επειδή το παθογόνο είναι πολύ μικρότερο από τη διάμετρο του πόρου του προφυλακτικού, το αντισυλληπτικό δεν μπορεί να προσφέρει 100% προστασία.
- Στον κάθετο τύπο μόλυνσης, ο ιός μεταδίδεται από τη μητέρα στο παιδί κατά τη διάρκεια του τοκετού. Ένας μη κυτταρικός παράγοντας μπορεί να προκαλέσει λαρυγγική θηλωμάτωση σε ένα νεογέννητο, δηλαδή τον σχηματισμό αναπτύξεων στους βλεννογόνους του λάρυγγα και του στόματος, λιγότερο συχνά στα γεννητικά όργανα.
- Η επαφή και η μετάδοση λοιμώξεων στο νοικοκυριό θεωρείται επίσης συχνή. Ορισμένα στελέχη διακρίνονται από τη ζωτικότητά τους, γεγονός που τους επιτρέπει να διατηρήσουν τη δραστηριότητά τους σε ένα υγρό περιβάλλον. Όταν επισκέπτεστε σάουνες, πισίνες, λουτρά και μοιράζεστε είδη προσωπικής υγιεινής, ο κίνδυνος μόλυνσης αυξάνεται, ειδικά όταν εμφανίζεται αόρατη μικρο-ζημιά στο δέρμα.
- Αυτόματος εμβολιασμός ή μόλυνση μπορεί να συμβεί όταν ένα ζωντανό κύτταρο ιού μεταφέρεται κατά λάθος από μια κατεστραμμένη περιοχή σε υγιείς περιοχές του δέρματος κατά το ξύρισμα, την αποτρίχωση και απλώς τη μη συμμόρφωση με τους κανονισμούς υγιεινής.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε!Το καρκινογόνο υψηλού κινδύνου μεταδίδεται κυρίως μέσω της σεξουαλικής επαφής και τα αντισυλληπτικά φραγμού δεν εγγυώνται πλήρη προστασία έναντι των λοιμώξεων. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στο μικρό μέγεθος του ιού, αλλά και στον εντοπισμό του στην επιφάνεια του δέρματος, το οποίο δεν καλύπτεται με προφυλακτικό.
Αιτίες της προόδου της θηλωμάτωσης
Ανεξάρτητα από το βαθμό ογκογονικότητας, ο HPV χαρακτηρίζεται από εξαπάτηση, που σημαίνει ότι μπορεί να ζήσει στο ανθρώπινο σώμα χωρίς να εμφανιστεί με οποιονδήποτε τρόπο. Ανάλογα με την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος, η περίοδος επώασης μπορεί να κυμαίνεται από 2-3 εβδομάδες έως αρκετές δεκαετίες. Ως εκ τούτου, τα άτομα που δεν έχουν εξωτερικά σημάδια δεν γνωρίζουν καν την παρουσία μολυσματικού παράγοντα στο σώμα τους.
Η ταχεία αναπαραγωγή δεν ξεκινά ούτε αμέσως, αλλά μόνο υπό ευνοϊκές συνθήκες, δηλαδή αποδυνάμωση του αμυντικού μηχανισμού, η οποία συμβαίνει στο πλαίσιο των ακόλουθων παραγόντων:
- Άγχος, υπερβολική εργασία;
- κακά και μονότονα τρόφιμα;
- ορμονική ανισορροπία;
- κακές συνήθειες - κάπνισμα και κατάχρηση αλκοόλ.
- συχνές αμβλώσεις, επιπλοκές μετά τον τοκετό.
- φλεγμονώδεις και μολυσματικές ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος
- ΣΜΝ, συμπεριλαμβανομένου του AIDS, του HIV, του έρπητα.
- χρόνιες ασθένειες στο οξύ στάδιο.
- περίοδος εγκυμοσύνης.
Η ομάδα κινδύνου αποτελείται κυρίως από το πιο δίκαιο φύλο. Η πιθανότητα μόλυνσης αυξάνεται σε άτομα σε αναπαραγωγική ηλικία μεταξύ 20 και 45 ετών που είναι σεξουαλικά ενεργά.
Συμπτώματα σε διαφορετικά στάδια
Η λοίμωξη από τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος μπορεί να είναι έντονη ή λανθάνουσα ή υποκλινική. Οι συμπτωματικές εκδηλώσεις της νόσου είναι διαφορετικές, η οποία οφείλεται στη φύση του HPV και στον κίνδυνο. Η λανθάνουσα πορεία της νόσου χαρακτηρίζεται από την απουσία σημείων.
Εξωτερικοί χαρακτήρες:
- θηλώματα;
- επίπεδα και χυδαία κονδυλώματα.
- κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων.
Φόρμες που δεν είναι ορατές κατά την εξωτερική έρευνα:
- δυσκεράτωση;
- κολοκυττάρωση;
- επιθηλιακή δυσπλασία.
Οι υποτροπές στο φόντο του ιού του θηλώματος εμφανίζονται με τη μορφή των ακόλουθων παθολογιών:
- Δυσκεράτωση με μικρές επιθηλιακές αλλαγές.
- η ίδια η δυσπλασία;
- καρκινικός όγκος;
- καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε!Με έναν μη ογκογόνο ιό, κονδυλώματα μπορούν να αναπτυχθούν στις παλάμες των χεριών και των πέλματος των ποδιών. Αν δεν υπάρχουν καλλυντικά παράπονα, δεν υπάρχουν ενδείξεις αφαίρεσης.
Κατά τη διάρκεια μιας παρόξυνσης, μια γυναίκα αναπτύσσει πυρετό, ρίγη, κνησμό, πυρετό και κολπική έξαρση.
Περισσότερα σχετικά με τις συνέπειες
Ο τύπος και η σοβαρότητα της λοίμωξης από τον HPV καθορίζονται από τη δραστηριότητα του παθογόνου και του τύπου του. Εάν ο γονότυπος διατρέχει υψηλό κίνδυνο ογκογονικής νόσου, η παρατεταμένη αναπαραγωγή συμβάλλει στην αύξηση του αριθμού των κυτταρικών δομών με μετάλλαξη γονιδιώματος.
Στο πλαίσιο της βακτηριακής κολπίτιδας, ο μετασχηματισμός του τραχήλου της μήτρας, καθώς και ορισμένες άλλες παθολογικές διεργασίες στο σώμα, αυξάνεται ο κίνδυνος προκαρκινικού σταδίου ή η ανάπτυξη κακοήθους όγκου.
Το τελευταίο περιλαμβάνει τις ακόλουθες καταστάσεις.
- καρκίνος του τραχήλου της μήτρας. Η δεύτερη ασθένεια μετά τον καρκίνο του μαστού στις γυναίκες. Πάνω από το 70% όλων των περιπτώσεων προκαλούνται από τη δραστηριότητα των τύπων HPV 16 και 18.
- Καρκίνωμα κολπικού και αιδοίου. Στη δομή των ογκοπαθολογιών της αναγεννητικής περιοχής, κατέχει ηγετική θέση. Κάθε δέκατη περίπτωση προκαλείται από ένα ελαφρώς ογκογόνο στέλεχος 6 ή 11, και το ένα τρίτο όλων των ασθενειών προκαλούνται από έναν ιό 16 και 18.
- καρκίνος του πρωκτού. Βρίσκεται κυρίως σε γυναίκες, αλλά και σε ομοφυλόφιλους άνδρες που ασκούν μια αντισυμβατική μέθοδο σεξουαλικής επαφής, αν και οι γιατροί δεν αποκλείουν μια άλλη οδό μετάδοσης. Η αιτία της ογκοπαθολογίας είναι η δραστηριότητα των τύπων HPV 18 και 16.
Φυσικά, αυτό δεν είναι κρίσιμο, αλλά σε σχέση με αυτά τα δεδομένα υπάρχει αυξανόμενη ανάγκη για ενδελεχή γυναικολογική και διαγνωστική καρκίνο. Μια ολοκληρωμένη εξέταση επιτρέπει την έγκαιρη ανίχνευση δομικών αλλαγών σε κύτταρα και ιστούς οι οποίοι, στην περίπτωση του ανθρώπινου ιού θηλώματος, βοηθούν στον προσδιορισμό της σωστής θεραπείας.
Διαγνωστική μέθοδος
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τα διαγνωστικά μέτρα παίζουν σημαντικό ρόλο στην ήττα του σώματος με μόλυνση από HPV.
Η σύγχρονη δοκιμή πραγματοποιείται με μεγάλη προσοχή και περιλαμβάνει διάφορες διαδικασίες:
- Η πρώτη διαβούλευση περιλαμβάνει μια οπτική εξέταση για τον εντοπισμό τυχόν εξωτερικών σημείων (κονδυλωμάτων, θηλωμάτων). Εάν βρεθούν αυξήσεις στην ουρογεννητική περιοχή, ο γιατρός δίνει εντολή στον ασθενή να εξετάσει επιπλέον τον τράχηλο ή να κάνει ουρητηροσκόπηση.
- Δοκιμή PAP ή κυτταρολογία Pap Smear. Με βάση τα αποτελέσματα, τα οποία χωρίζονται σε τάξεις, ο γιατρός καθορίζει τους κινδύνους της διαδικασίας μόλυνσης. Έτσι, οι βαθμοί 1 και 2 δείχνουν την κανονική κατάσταση του ιστού, 3 - σχετικά με την έναρξη των παθολογικών αλλαγών, 4 και 5 τάξεις χαρακτηρίζουν την παρουσία ογκογόνων κυττάρων.
- κολποσκόπηση. Πραγματοποιείται με δυσπλαστικές αλλαγές στους ιστούς του τραχήλου. Συνιστάται δοκιμή οξικού οξέος για να διευκρινιστεί η δραστηριότητα του ιού του θηλώματος. Ένα θετικό αποτέλεσμα εμφανίζεται ως μωσαϊκό μοτίβο στην επιφάνεια του επιθηλίου.
- ιστολογία. Η εξέταση ενός δείγματος του προσβεβλημένου ιστού πραγματοποιείται όταν είναι απαραίτητο να εξεταστούν τα κύτταρα και οι παθολογικές αλλαγές που συμβαίνουν σε αυτά. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, μπορείτε να εντοπίσετε ιδιαίτερα μεγάλες επιθηλιακές δομές.
- PCR. Το πιο κοινό και ενημερωτικό τεστ. Με τη βοήθεια της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης, είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί πληκτρολόγηση, προσδιορισμός του βαθμού ογκογονικότητας και της μέγιστης συγκέντρωσης στο αίμα.
- Δοκιμή Digen. Η σύγχρονη καινοτόμος ερευνητική μέθοδος καθιστά δυνατή την αποσαφήνιση των υπαρχόντων αποτελεσμάτων και τον προσδιορισμό της πιθανότητας σχηματισμού ογκολογικής εκπαίδευσης.
Η ίδια διαγνωστική τακτική χρησιμοποιείται για τους άνδρες. Μετά από οπτική επιθεώρηση, αποστέλλεται για εξετάσεις. Μόνο σύμφωνα με τα αποτελέσματα της εξέτασης, ο ειδικός μπορεί να αξιολογήσει την πολυπλοκότητα της κλινικής περίπτωσης και να συνταγογραφήσει κατάλληλη θεραπεία.
Θεραπείες θεραπείας
Σήμερα δεν υπάρχουν φάρμακα που θα μπορούσαν να καταστρέψουν εντελώς και μόνιμα μια ιογενή λοίμωξη στο σώμα. Όταν δεν έχει συμβεί αυτοθεραπεία, μια ολοκληρωμένη συνδυασμένη προσέγγιση είναι πιο ελπιδοφόρα. Η θεραπεία με HPV περιλαμβάνει τη χειρουργική απομάκρυνση των θηλωμάτων ή των κονδυλωμάτων στο πλαίσιο της συστηματικής θεραπείας χρησιμοποιώντας φαρμακευτικά προϊόντα, ομοιοπαθητικούς παράγοντες και τη λαϊκή μέθοδο. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να καταστρέψετε την ανάπτυξη.
Ακτινοχειρουργική. Ο σχηματισμός κόβεται με ένα ειδικό μαχαίρι, μετά το οποίο γίνεται πήξη και εφαρμόζεται ένας επίδεσμος.
λέιζερ. Αίμαβο και ανώδυνο τρόπο. Μια κρούστα παραμένει στο σημείο αφαίρεσης, κάτω από την οποία πραγματοποιείται η διαδικασία επούλωσης. Το μειονέκτημα είναι η εμφάνιση ουλών.
ηλεκτροπηξία. Η διαδικασία είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοια με τα δύο προηγούμενα όσον αφορά την αποδοτικότητα, το κόστος και τον αποτελεσματικό αντίκτυπο.
cryodestruction. Θεραπεία κάθε είδους ανάπτυξης με υγρό άζωτο. Μετά την κατάψυξη, απομακρύνονται από το δέρμα. Η προσιτή τιμή, η απουσία αίματος, οι ουλές καθιστούν αυτή τη μέθοδο την πιο ελκυστική.
Χειρουργική αφαίρεση. Εκτελείται εξαιρετικά σπάνια, μόνο σύμφωνα με ενδείξεις όταν υπάρχει υποψία για την πιθανότητα ανάπτυξης ογκολογίας. Οι αναπτύξεις κόβονται με ένα νυστέρι.
Η συστηματική θεραπεία του ιού του θηλώματος συμβάλλει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, στη μείωση της συγκέντρωσης του DNA του δραστικού συστατικού στο αίμα και στην πρόληψη της ανάπτυξης κακοηθών διεργασιών.
Ορίζει χάπια για το σκοπό αυτό:
- ανοσοδιαμορφωτές;
- αντιιικά;
- κυτταροστατικά.
Η διάρκεια της θεραπείας είναι 10-14 ημέρες. Εάν έχετε έναν συνεχή σεξουαλικό σύντροφο, πρέπει να τον πείσετε να υποβληθεί σε εξέταση και να ξεκινήσει θεραπεία. Δεν πρέπει επίσης να απαλλαγείτε από τις αυξήσεις μόνοι σας.
Προληπτικά μέτρα
Επειδή ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος εξαπλώνεται εύκολα σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, δεν υπάρχει εγγυημένος τρόπος για να τον προστατέψετε από την εισβολή του. Όπως φαίνεται από τις κριτικές των ασθενών, ο εμβολιασμός είναι μια αξιόπιστη επιλογή για την πρόληψη της μόλυνσης.
Η σύγχρονη ιατρική προσφέρει ειδικούς ορούς ως προληπτικό μέτρο. Τα φάρμακα παρασκευάζονται με τη μορφή εναιωρήματος σε σύριγγες μιας χρήσης, γεγονός που διευκολύνει τη χορήγηση του εμβολίου και ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο μόλυνσης. Κορίτσια και αγόρια ηλικίας 9 έως 14 ετών και νεαρές γυναίκες έως 26 ετών εμβολιάζονται. Οι οροί είναι καλά ανεκτοί από το σώμα.
Ο εμβολιασμός πραγματοποιείται για προφυλακτικούς σκοπούς και δεν μπορεί να λειτουργήσει ως φαρμακευτικό προϊόν.
Για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο μόλυνσης, πρέπει να ακολουθήσετε απλές συστάσεις.
- παρακολουθεί προσεκτικά την προσωπική υγιεινή.
- να απαλλαγείτε από κακές συνήθειες.
- ενισχύει την ανοσία μέσω της άσκησης.
- εξασκείτε μόνο προστατευμένο σεξ, αποφύγετε άτυπες σχέσεις.
- προσεγγίστε προσεκτικά την επιλογή ενός σεξουαλικού συντρόφου. Το
- εξετάζεται από γυναικολόγο ή venereologist.
Εάν λάβετε σοβαρά υπόψη την υγεία σας, μπορείτε να αποφύγετε τη μόλυνση. Όταν εισέρχεται ένας ιός, μειώνετε τις πιθανότητες εξάπλωσής του.
Συμπέρασμα
Ο HPV είναι η πιο κοινή λοίμωξη που κανείς δεν μπορεί να προστατεύσει. Προκειμένου να αποφευχθεί η ενεργοποίηση του ιού, είναι απαραίτητο να ληφθούν προληπτικά μέτρα και για να μειωθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης ογκολογίας, συνιστάται να υποβληθούν σε προγραμματισμένες εξετάσεις και να συμβουλευτούν επαγγελματίες εγκαίρως.